Escribín para VINTE un texto sobre arquivos en liña que traballan coa música. É medio divagación persoal, medio lista de cousas que me gustaría que o mundo vise (por iso aparece Jonathan Richman), medio análise de aspectos importantes sobre como traballamos coa memoria dixital e medio crónica da conversa do mesmo título que fixemos na pasada MICE do Museo do Pobo Galego, un pouco partindo desa idea de que o traballo de alguén como Alan Lomax hoxe está repartido nun caos de xente que rexistra e divulga a música. No artigo falo sobre todo do Pasou o que pasou da CRTVG, do Prenom Arquivo, do Arquivo do Patrimonio Oral da Identidade do Museo do Pobo e de A Música Portuguesa a Gostar dela Própria, pero tamén de piratas, de MySpace ou das traballadoras de Odosa, que saen na imaxe de enriba, un exemplo de como a memoria tamén esvaece cando a rexistramos. Como falo de tantas cousas, da maioría delas falo pouco.
Podedes lelo aquí.
E de propina un vídeo atopado no proceso:
Bolsa de patacas 